Onze eerdere Berners:
EMY
(Lady Emily of Laykaby),
onze laatste zelfgefokte Berner
02/05/2011 – 03/06/2024
Emy was onze laatste zelfgefokte Berner. Na en met haar, hebben we besloten dat er te weinig tijd in ons leven is om nog zelf nestjes te fokken. Als ik iets doe, doe ik dat namelijk graag 200% en in geval van een nestje fokken betekende dat: enorm veel tijd in socialisatie, habituatie, training en begeleiding van nieuwe pupeigenaren, evenals bijvoorbeeld een jaarlijks terugkerende kenneldag, maar ook opvang van onze ‘eigen’ Berners wanneer er onverhoopt iets met hun baasjes gebeurde. En daarvoor was eenvoudigweg géén tijd meer naast een drukke baan, een eigen praktijk én ook nog andere hobby’s (zoals inmiddels mijn pony’s).
Emy was super lief, naast dat ze een vrij kleine en compacte Berner was (waar ik van houd, ook i.v.m. de gezondheid van ons Berner-ras). Ze kwam uit fijne (eigen) lijnen en is altijd goed gezond geweest. Haar heupen en ellebogen waren ook vrij en uiteindelijk heeft Emy dus 13 jaar en 1 maand oud mogen worden. Toen is ze aan ouderdom overleden. Ik mis haar rustige en knuffelige aanwezigheid, dol op lekkers en ‘left-overs’, nog elke dag!
FELLOW
(Fellow-Ferrero vom Hof Sandbühel),
onze eerste goedgekeurde Bernerreu
07/05/2019 – 28/11/2023
Fellow was onze eerste goedgekeurde Bernerreu. Fellow hebben we geïmporteerd uit Oostenrijk. Hij had een super lief, gouden karakter, super open, vriendelijk en zachtaardig. Hij was dan ook heel aanhankelijk, maar daarin niet onzeker. Zijn karakter is door de karakterkeurmeester(s) van de VBSH ook als ‘uitmuntend’ beoordeld. Daarnaast was hij een mooie, goedgebouwde en gezonde Bernerreu, vrij van HD en ED. Ook de andere erfelijke aandoeningen waarop hij is getest, bleken niet aanwezig. Helaas heeft hij op vierenhalf-jarige leeftijd een infectie opgelopen die gezorgd heeft voor acute bloedarmoede (we hebben hem toen op álles laten testen, virussen, kanker, maar dát bleek hij allemaal niet te hebben)… Fellow kreeg bloedtransfusies tegen de bloedarmoede en lag zelfs nog op de intensive care van de universiteitskliniek. Helaas is de tweede bloedtransfusie Fellow (alsnog) fataal geworden en is zijn hart door complicaties ermee gestopt. Fellow liet een groot ‘gat’ achter in ons leven! 🙁
Fellow was letterlijk mijn maatje. Ik genoot bijvoorbeeld van de wandelingen met hem in de bergen, die we gelukkig een aantal zomervakanties in Oostenrijk heerlijk hebben kunnen maken. Ook stal hij harten tijdens onze bezoeken aan dierenparken en bijvoorbeeld het Open Luchtmuseum. Fellow gebruikte ik daarnaast af en toe in mijn praktijk om mensen met een hondenfobie – wanneer ze daaraan toe waren in hun behandeling – kennis te laten maken met een ‘enge grote zwarte hond’… 😉 Fellow was dan altijd lief, rustig en voorzichtig. Mooi om te zien hoe hij emoties van mensen echt aan kon voelen. Ook Fellow wordt nog elke dag gemist, ook door zijn neefje Lucky, die we graag door hem ‘mee’ hadden laten opvoeden. Hij blijft voor altijd in ons hart!
SISCO
(Sisco di Bente van Lakerveen)
onze eerste geïmporteerde reu
15/03/2018 – 18/02/2019
Sisco was onze eerste reu die we besloten te importeren vanuit Oostenrijk. Hij kwam van dezelfde fokkers en vrienden, waar ook mijn eerste ‘bewust’ gekozen Berner Chloë (van Lakerveen) vandaan kwam. Deze fokkers, Eveline en Rob, zijn ondertussen vele jaren geleden geëmigreerd naar Oostenrijk. Zomers gaan we nog altijd graag bij hen op bezoek en vieren daar onze zomervakantie. Het leek dan ook ‘vanzelfsprekend’ om bij de fokkers – die mij zo’n beetje alles over het Bernerras en over fokken hebben geleerd – onze eerste importreu te halen… En Sisco was een hele fijne, mooie reu, die bij het voor-röntgenen ook goede heupen en ellebogen bleek te hebben. Hij had wel een moeizame start in het leven, omdat zijn moeder (Bente van Lakerveen) tijdens de bevalling is overleden. Eveline en Rob hebben toen besloten allevier de pups met de hand groot te brengen, iets dat ze goed gelukt is!
Helaas kreeg Sisco het zogenoemde ‘Bernervirus’, ofwel hersenvliesontsteking. Hij kreeg zowel de bacteriële als virale variant hiervan en na een aantal maanden van afwisselend hoop en vrees, vele onderzoeken door gespecialiseerde dierenartsen en opnames in een speciale dierenkliniek, begaven zijn organen het steeds meer en besloten we hem verder lijden te besparen. Sisco heeft daardoor maar 11 maanden jong mogen worden, waarvan hij de laatste drie maanden ziek is geweest. Die laatste maanden van zijn jonge leventje ben ik vrijwel continu aan Sisco’s zijde geweest. Ik sliep beneden bij hem op de bank en zelfs in de kliniek lag ik bij hem op de grond… Na dit hele intensieve proces, heeft het een tijdje geduurd voor ik opnieuw aan een Berner durfde beginnen. 🙁
En verder…
We hadden nog véél meer lieve, fijne en prachtige Berners (en andere huisdieren) die ons leven hebben gedeeld. Momenteel ben ik deze site nog aan het opbouwen… Onze andere huisgenoten zullen daarom op een later moment ook hun plekje op deze site gaan krijgen. 😉